Treatment of acute acromio-clavicular joint dislocation by hook plate – report of 25 cases
Leczenie świeżych uszkodzeń stawu barkowo-obojczykowego hakopłytą – raport z 25 przypadków
Abstract
Acromioclavicular (AC) dislocation represents 8% of dislocations in the upper limb and 12% of dislocations in the shoulder girdle. Rockwood types III, IV and V require surgical treatment. The aim of this retrospective, two-center and multi-operator study was to assess the objective and subjective results from a sample of 25 patients treated for acute AC dislocation with a clavicular hook plate.
Patients and methods:
Between 2011 and 2013, 27 patients with no prior history of trauma on either shoulder were operated on. We treated 10 Rockwood type III AC dislocation (37%) and 17 Rockwood type 4 AC dislocation (63%). Data was analyzed for 25 patients. Twenty patients attended a follow-up assessment with a single observer. The average delay between surgery and the follow-up check was 23.2 months (+/- 8.75). A bilateral and comparative X-ray check was performed and analysed with scores of Constant, DASH score, visual analogue scale and radiographic measurements.
Results:
After removal of the material at 5.9 months (+/- 3 months) after surgery, the average Constant score was 93.6 +/- 7 (76-100) which corresponds to 16 excellent results, 5 good results and 4 satisfactory results. The mean DASH score was 7 +/- 8.5 (0 to 25.2). The coracoclavicular distance measured at rest and with stress (5kg) in the injured shoulders was comparable to the uninjured shoulders. We reported 4 complications (16%): 3 cases of early dismantling of material (3 surgical revisions) and 1 recurrence after partial removal of the material. No acromial osteolysis or fractures were reported.
Conclusion:
This surgical technique enabled us to achieve equal or superior clinical and radiological results in comparison to other existing methods. We recommend the use of a clavicular hook plate in the cases of Rockwood type 4 or above AC dislocation. This treatment is also suitable for young patients, athletes and laborers with Rockwood type 3 AC dislocation. We recommend using the plate on a fully locked mode (4 bones crews) to prevente recurrences and to remove the plate between the fourth and the sixth month.
Streszczenie
Uszkodzenie stawu barkowo-obojczykowego stanowi 8% zwichnięć w obrębie kończyny górnej i 12% zwichnięć w obrębie obręczy barkowej. Typ III, IV i V wg Rockwooda wymaga leczenia operacyjnego. Celem tego badania, przeprowadzonego w dwóch ośrodkach z udziałem wielu operatorów, była ocena subiektywnych i obiektywnych wyników 25 pacjentów leczonych z powodu uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego hakopłytą obojczykową.
Pacjenci i metody:
Pomiędzy rokiem 2011 a 2013 operowano 27 pacjentów, bez wcześniejszych urazów lub dolegliwości barku. Leczyliśmy 10 uszkodzeń typu III wg Rockwooda (37%) i 17 uszkodzeń typu IV (63%). Przeanalizowano dane 25 pacjentów. Dwudziestu chorych zostało przebadanych przez jednego badacza. Średni okres czasu od zabiegu do badania wynosił 23,2 miesiąca (+/- 8,75). Wykonano obustronnie porównawcze radiogramy obu barków, oceniono chorych wg skali Constant, DASH, wizualnej analogowej skali bólu oraz wykonano pomiary radiografi czne.
Wyniki:
Po usunięciu materiału zespalającego po 5,9 miesiącach (+/- 3 miesiące), średni wynik w skali Constant wynosił 93,6 +/- 7 (76-100), co stanowi o 16 wynikach bardzo dobrych, 5 dobrych i 4 zadowalających. Średni wynik skali DASH wynosił 7 +/- 8,5 (0 do 25,2). Odstęp między obojczykiem a wyrostkiem kruczym mierzony w spoczynku i przy obciążeniu (5kg) był podobny w barku zdrowym i po urazie. Stwierdzono 4 powikłania (16%): 3 przypadki destabilizacji zespolenia (3 rewizje chirurgiczne) oraz 1 nawrót po częściowym usunięciu materiału. Nie stwierdzono osteolizy wyrostka barkowego ani złamania.
Wnioski:
Prezentowana technika chirurgiczna pozwoliła na uzyskanie wyników klinicznych i radiologicznych równie dobrych lub lepszych jak w innych istniejących metodach. Rekomendujemy użycie hakopłyty w przypadku uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego typu III lub powyżej. Leczenie to jest również wskazane u młodych pacjentów, u sportowców i osób pracujących fi zycznie z uszkodzeniem typu III wg Rockwooda. Zalecamy używanie śrub blokowanych (4 śruby) aby uniknąć nawrotów, oraz usunięcie i materiału zespalającego między 4. a 6. miesiącem po urazie. Słowa